Paris Düşü
II
Açtım alev dolu gözlerimi,
Odamın gördüm ürkünçlüğünü
Ve duydum, toplayınca kendimi,
İğrenç kaygıların süngüsünü;
Sarkaç ölüm ezgisiyle tek tek
Hoyrat, öğleyi çalıyor artık,
Gök de yağdırıyordu bu gevşek,
Çekilmez yeryüzüne karanlık.
Sayfa 88 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
467 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.