Her odaya teker teker girip, sessizce veda ederek tüm evi gezdim. Burada yalnızca üç yıl yaşamıştık ama burası benim asıl evimmiş gibi hissediyordum. Şimdi ayrılmak tuhaf hissettiriyordu. Bir daha bir evim olacak mıydı yoksa kamyonetle sonsuza dek bir yerden bir yere mi gidecektik, merak ediyordum. Annem, kuzey kıyısında vardığımız zaman ne yapacağımız hakkında hiçbir şey söylememişti. Önümüze ne çıkarsa kabulleneceğiz. Günün birinde özgür olacağız, Wolf. Bir yere bağlı kalmadan. Kalbimizin sesini dinleyip onu takip edeceğiz, demişti annem..
Sayfa 39Kitabı okudu
·
84 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.