-Ya Nebiyyallah, Ibnu Ebi Serh'in bey'atini kabul buyur!..
Rasûlü Muhteren Efendimiz bir defa daha baktı, tekrar yüzünü başka cihede çevirdi.
Hz. Osman'in ısrarı devam ediyor, Peygamber Efendimiz tek kelimeyle olsun cevap vermiyordu. Bu lüzumsuz israrın Peygamber Efendimizi üzdüğü meydandaydı. Fahri Kainat Efendimiz durup dururken, keyf için "Kâbe'nin örtüsüne sarınmış bulsanız bile öldürün" demiş değildi ki...
Bey'at merasimi durmuş, herkes nelerin olacağını heyecanla beklemeye başlamıştı. Efendimiz ne tarafa dönse Osman o cihete geçiyor, bey'at etmesi için rica ediyordu. Nihayet Efendimiz dayanamadı, Peki dedi.
İki sütkardeş mutluluk duygularıyla oradan ayrıldı.
Rasûlullah (sav) Efendimiz yanında bekleyenlere döndü, sitemli bir sesle:
-Yok muydu içinizde aklı başında bir adam ki, ona bey'at hakkı tanımadığımı görünce öldürüverseydi?.. dedi.
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.