Duras okumak şöyle bir his yaratıyor; kitabın ilk sayfasıyla anlıyorsunuz ne getireceğini, sonra akıp gidiyor cümleler, hızlıca çevriliyor sayfalar, son sayfaya geliyorsunuz, bitiyor. Bitmiyor aslında! Bir gün geçiyor, iki gün geçiyor, üç gün... Aklınızda cümleler dönüp dolaşıyor. Ve bir 'tık' sesi! Bunu da anlatmak istemiş, bunu da, bunu da... 50 sayfa okuyorsunuz ama 300 sayfa gibi. Bir cümle okuyorsunuz bazen bir hayat gibi! Yine cesurca kaleme alınmış bir metin. Sevemiyor olmayı 'ölüm hastalığı' olarak nitelendirdiği harika bir metaforla karşımızda Marguerite Duras. Yine söylemedikleriyle anlatıyor Duras isimsiz iki karakteri, kadın ve erkek. İlişkilerini ve hisleri. Cesurca kaleme alıyor. Kadın ve erkek arasındaki ilişkinin - söz konusu her boyutta bir ilişki- sevgi olmadan nasıl ve nereye kadar şekillenebileceğini hiç tereddütsüz gözler önün seriyor. Aklındakilerin minik bir kısmını metne döküyor, sonrasını bize bırakıp gidiyor yine Duras. Yazarın adını kapatıp verseler, okusanız, bunu Duras'nın kalemi diyebileceğiniz bir eser. Teşekkürler Duras, hayatı böyle dile getirip o cesareti ve düşünme gücünü biz okurlara da sunduğun için.

Ölüm HastalığıMarguerite Duras · Metis Yayınları · 2005586 okunma

·

251 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çağla