O çiçekli yollar, güneşli akşamlar, dans eden ağaçlar hep yalandı. Manzaramın güzelliğinden bahsederken perdem hep kapalıydı. Ben hiç iyileşemedim. Yürüdüğüm yollar aynıydı ama ben gözlerimi kapatınca başka yere giderim sandım. Görmezsem eğer acıları, geçer sandım. Küçük bir kız çocuğu olup hayatımla oyun oynadım. Bak, bunlar hiç yaşanmamış tamam mı? Babam her gece saçlarımı okşuyormuş. Ben şimdi çok güçlü olucam, dünyayı elimle kaldırdım bak. Akşam olmasın, oyun bitmesin, eve gitmeyeyim istedim. Oyun bitti, ben güçsüzdüm ve babam saçlarımı hiç okşamadı.