Zincirleme yaşam tamlamaları…Bir kitap düşünün, kitaptan önce yazarının yürek satırlarına nice zamanlarda şahit olduğunuz.. Önce yazana/ yazara bikaç cümle hediye etmeliyim.. Ne güzel bir yoldaştır okumanın yolunda. Kendisini burada ve iyi ki diyerek tanıdığım Neşe, paylaşımlarıyla/ yorumlarıyla tabiri caizse yıllardır keyifle takip ettiğim kaliteli bir okur/du.. Şimdi ise kitabını keyifle okuduğum bir yazar.. Hakkıyla yazılan kitaplara da kitapların yazarlarına da müthiş imreniyorum. Ben iyi okuyucu olma yolundayım/ yolundaysam, bu yol iyi yazanlarla aydınlanıyor çok şükür.. Yazmayı çok beceremeyen ben gibi birine bile inceleme yazma heyecanı yaşatıyorlar, o kadar içinde hissediyorum kendimi okurken kitapların.. İyi ki .. Ayrıca belirtmeliyim ki ilk kitabı olmuş olmasından kaynaklı yanlışı/ eksiği vb olur gibi düşünmedim de.. Az çok satırlarına/ düşüncelerine/ duruşuna aşina olduğunuz insanın nasıl ki gelecek davranışlarını bilir ya da tahmin edersiniz, kitaplarda da öyle. Nice bilmem kaçıncı kitabını yazan kişiler var ki mesela, olmayınca olmuyor maalesef.. Yazarla başlamış olmam da incelemeye, bana/ bize özel olsun, bu kitaba dokunduysam evvela kitabın ecesine olan dostluğumdandır zira.. :)
@__Nese_ zamanı kimseye teslim etmeyip kaleminin mürekkebini ne güzel damıttın sen.. Yazma hevesin çoğalsın da azalmasın, bizi de şahit kıl yüreğinden esirgemediklerine..
18 öyküden oluşan kitaba gelirsek, her öyküde kendimden kaç satır buldum saymadım. Ama sanki izlediklerim/ hissettiklerim/ yaşadıklarım/ düşündüklerim bir bir dağıtılmış kitabın her köşesine. Bu ben, bu onun için, bugün o gün, burası evet orası.. der gibiydi/m.. Hele uzun cümleler, anlamları kendi içinde hoş bir seyirle noktalayan manası tek başına üzerine düşündüren o güzelim cümleler de biçimce harikaydı demeden edemeyeceğim.. Bir çok öykünün de sona merak salacak şekilde başlayarak şaşırtacak kadar dolaylı ilerleyip bitmesi de ayrıcalık katanlardan olmuş kitaba..
Elemler mutluluğa biz de varız der gibi, ağlamak gülmeye biz kardeş değil miyiz diye sorar gibi, kayıp kazanmaya zaferin benim yokluğumdandır ama der gibi.. … ve nice duyguların beden bulmuş hali en bildiğimizden serilmiş önümüze.. Kocaman hayatların bir cümleyle nasıl da fark edilmeden tüketildiğini okuyorsunuz mesela, ya da en bilinen cemiyetlerde insanların sanki kamerayla çekilmiş ahvâllerini izliyorsunuz, bilincin bizim bilmediğimiz yanlarına bi daha şans veriyorsunuz bazen. Zamanın içinden zamana geçiyorsunuz, hiç uzaklaşmadan yazar sizi yine gün yüzüne çıkarıyor, sanki neden benim/ buradayım derken derine inip açıklıyor ki her eylemin/ her hayatın kırılmalarını/ dokunuşlarını bilin önce der gibi..
Bayram’ın Bahtı’ya yüreğini nasıl açtığı, isteme gününde saç farkıyla bir kayınvalidenin kız evine en önce girişi (bu kısımda birkaç saniyeden fazla gülümsedim), Erman’ın sıradan bir doğum gününü çocuk bakışıyla nasıl devleştirdiği, küçük gelin Lütfiye’nin aynalara küstürecek dramı, Vuslat’ın şarkıların insanı akılda olmayan hislerle nasıl da savunmasız bıraktığı, bir kokunun insanı ömrünü heba etmeye yetecek kadar izler bırakması ve daha niceleri.. Yazımın başlığındaki gibi zincirleme yaşamlar, görmeden/ bilmeden neler yön vermiştir hayatlara/ hayatlarımıza kim bilir..
Bi’ vakit sonra tekrar okusam, yaşamıma kattıklarımla ya da bi daha anımsadıklarımla başka biz’in/ ben’in altını çizerim muhtemelen..
Sıkılmadan keyifle okuyabileceğiniz sıcacık bir kitap.. Sorumluluk yok, bilgi de dayatmıyor, ama isteyene/ alana öğretip, kişiyi düşündürüyor..
Bir solukla okuyup, bin cümleyle hissedeceğiniz..
Bu alıntı da sanırım altını kendime çizip en sona sakladığım..
“Bir yandan yolun sonu gelsin istiyorum, diğer yandan ürperiyorum bitecek diye….“ S/127
Kitaplar gibi, şiirler gibi.. Sokaklar, manzaralar gibi.. Günler, aylar gibi..
Yaşam gibi…
…
Keyifli okumalar/l/a..
Neşe , aldığım hissiyatı sana da yansıtabildim ne mutlu bize.. ve bir okur daha ne ister.. 💃🏻😊 Başlık da gönlünce senin olsun, yaşamak’ bir başına ve son’ olmayacak zira hiçbir zaman..
Turhan Yıldırım .. 🤗