Okuduğum ilk şiir kitaplarından biri denilebilir.Özdemir Asaf’ın şiirlerini eğer seviyorsanız okunabilir ki bence sevmeyecek çok az insan vardır çünkü özellikle bu kitapta kendinizden çok parça buluyorsunuz sonuçta hepimiz bi parça yalnızız ve yalnızlık hep aciz bi şeymişçesine gösterilirken bu kitapta yalnızlığa övgüyü göreceksiniz hüzünlü belki karamsar ama kendisine ait havası olan bi kitap.Ben bi solukta bitirdim art arda çok fazla şiir belki sıkıcı olabilir diye düşünülebilir ama bence asla öyle değildi her bir şiiri farklı bi zevkle okudum ve baktım ki kitap bitmiş:)
