Gönderi
Ben bir mültecinin çocuğuyum.
Fakat Çamur Çocuk'u yazmamın tek sebebi bu değil.
Çocukken okulda yemek bursu alırdım.
Yenı yılda bir çanta dolusu oyuncak hediye ederlerdi.
Yardıma muhtaç insanlardık.
Kötü ingilizcem ve soyadım yüzünden bizim yabancı olduğumuzu düşünürlerdi.
Fakat en kötüsü babamın beni ve 3 erkek kardeşimi ve annemi terk etmesiydi.
Artık parçalanmış bir aileydik.
Dağılmış bir ailenin çocuğu olmaktan nefret ediyordum.
Çamur çocuk benim hikayem değil.
Fakat benim paramparça çocukluğum ile kriz halindeki dünyada yaşamaya çalışan küçük mülteci çocukların hayatları arasında bir bağ kuruyor.
Hiçbir şey gerçekten değişmedi.
Sadece ait olmak istiyoruz.
Sadece aç kalmamak istiyoruz.
Sadece gülüp oynayabilmek istiyoruz.
Var olmak istiyoruz.
STEVE TASANE
Hiçkimsenin adı yok. Sadece harfleri var. Bazı kişilerin annesi,babası ve kardeşi var. Bazıları ise yalnız.
Kamp içinde belli kurallar vardır. Eğer uymazsan yaptırımlara maruz kaldırsın. Yaşam defterin veya vizen varsa sende varsın. Yoksa sende yoksun.
Ekmek kırıntısına hazine diyen, bir tane elma yemek için çeşitli planlar yapan küçük yaştaki Çocuk L ve E, yarım yenmiş kenara atılmış yemekler ile bile mutlu olur. Ancak onlar bunu istemez. Bir yere ait olmak, herkesin onlara acıyarak verdikleri şeylere huzurla, mutlulukla sahip olmak isterler.
Kampta kendilerini var etmeye çalışan, ailesi olan olmayan mağdur edilmiş insanların çocukların hikayesi.
·
61 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.