"İnsanlar şehir gibiydi. Bazı kötü yönleri var diye bütün şehirden nefret etmezdiniz.Sevmediğiniz yanları, birkaç tane tehlikeli ara sokağı ve mahallesi olabilirdi ama bir şehir yaşanır kılan şey iyi yönleriydi."
Sayfa 47
sevmediğim birisi orada yaşadığı için bir şehirden nefret edebilir, içindeki bir cümle için bir kitabı okuyabilirim.
Şöyle oluyor zamanla; bir insana duyduğunuz nefret duygusu bile ona değer veriyor hissi uyandırıyor içinizde.Sonra nefret etmekten vazgeçip umursamamaya başlıyorsunuz. Varlığı ve yokluğu eşitlendiğinde ister aynı şehirde olsun ister burnumun dibinde fark etmiyor.Görmüyor, duymuyor, bilmiyorsun :)
Saçma
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.