Tuhaf ama sanki insanın umudu, her şey neredeyse kesinleşmişken ortaya çıkıyordu. Kişi bu umuda inatla son âna kadar sarılıyor ve kötü şeyleri görmek yerine iyi şeyler düşünmeyi yeğliyordu... Gerçeğin acımasız ve buz kesmiş gözlerine ne kadar geç bakarsa, onu kâr sayardı.
Sayfa 54Kitabı okudu
·
157 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.