"Eskiden Abdülhamid'e duyulan öfke herkesi birleştiriyormuş meğer. Kötüye gidişin tek sebebinin bu adam olduğunu düşünmek bir çeşit aldanma, bir çeşit rahatlamaymış. Ama gerçek bu değilmiş işte. Adam devrildikten sonra başını alıp giden sorunlar belki ortak bir nefret nesnesinde buluşmanın daha doğru bir denge sağladığını ortaya çıkarmıştı."
Aslında bu paragrafla kitabın ne anlattığını cok net anlayabilirsiniz . Kitabı okurken zaman zaman Şener Şen 'in şu repliği kulaklarımda çınladı "yaptım ama niye yaptım bir sor" . Ben ikna oldum:) Yazar Abdülhamid 'in insani yönünü ön plana çıkarmış. Günahıyla, sevabıyla,eksisiyle,artisiyla,baba, kardeş, eş Abdülhamid. Bence guzel bir kitap . Tavsiyemdir...