Okuduğum ilk Necip Fazıl kitabıydı. Kendisini tanımama vesile olan ona bazı camiaların neden üstad dediklerini anlamaya başladığım eseri de diyebilirim. Konusundan ziyade diğer yazarlardan farklı olan kelime dağarcığı bir tek kelimeyle bir çok söz anlatması gibi edebi uslubu bn de hayranlık uyandırmıştı. Sanki kelimeler gözümde raks edip resimler çiziyodu. Velhasıl Üstad, Adnan Menderesle yaşadığı hatıralarını ona ve döneme duyduğu öfkeyi, umudu, hüznü, sevgisini ve dahi vefasını, sayesinde edindiği ibretleri yazmış. İnsana merhamet nazarıyla bakan herkes bu kitabın sonunda hislenir bn de hislendim istifadesi bol okumalar dilerim..
