O türden bir yanılgı bir kez oluyor,sonraki yanılgı değil,insanın kendini kandırma ihtiyacı.. İnsan tüm kalbiyle ve aklıyla bir kez inanır,tek yön bilet gibidir bir insana tam olarak inanmak.Sonraki yanılgıların üstüne toprak atıp kâpatabiliyoruz ama ilk yanılgının üstüne beton da döksek o kendini unutturmuyor,çünkü bizden masumiyetimizin bir parçasını da betonun altına yanında götürdüğü için.Kendi parçamızın yasını tutuyoruz.Birilerinin hikayesinde yanılgı olarak kazınanların vay haline!