“‘Melanie!’ diye bağırdım. ‘Bu gece yarısı Viyana’da, bu güzelim lapa lapa yapan karın altında, rüyamın içinde, her şeyi böyle hüzünlü görme. Beni de etkiliyorsun. Hadi gül, Melanie! Kahkahalarla gülmeni istiyorum. Bu hüzün bulutunu da sıyır at üstünden. Hadi gül!’”
Sayfa 142 - Can Yayınları (1993)Kitabı okudu
45 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.