Gürcülerin belki de en tanınmış yazarlardan biri olan Nodar Dumbadze ile ilk tanışmam bu kitap sayesinde oldu ancak şunu itiraf etmeliyim ki kitap beklentilerimin çok altında kaldı; ki bu kitabı uzun bir zamandır merak ediyordum. Kitap bir yönüyle otobiyografik sayılabilir ve olaylar İkinci Dünya Savaşı sırasında Gürcistan’ın küçük bir köyünde geçer. Konu savaş ve köy olunca akıllı okurların olayların ne şekilde devam edeceğini kestirmeleri zor olmasa gerek. Çünkü bu kitaba gelene kadar eminim ki herkes bu tarzda en az birkaç kitap okumuştur. Ancak bu sefer olaylar Gürcü halkın gözünden anlatılır, belki de romanı benim için özel kılan tek şey buydu. En özet cümlelerle kitap köylü halkın sevdiklerini savaşa yollamaları ve onların yaşamları için duyduğu kaygılar üzerine şekilleniyor. Köyün eli silah tutan erkekleri savaşa gidince geride kalan yaşlılar, çocuklar ve kadınlar için zorlu bir yaşam başlar. Zaten ortada bir savaş olunca en çok acıyı geride kalanlar çeker. Burada da durum değişmiyor. Köy halkı cephedeki askerler için tarlalarda çalışmak, sürekli erzak tedarik etmek zorundadırlar bundan dolayı köyde açlık ve kıtlık başlar. Yaşam koşulları ve hayatta kalma zorlaşır. Geride kalanlar bu gibi şartlara göğüs germek zorunda kalırlar. Olaylar bu şekilde devam ederken köyde herkes için hayat devam eder. Yaşamın içinde olduğu gibi burada da iyi ve kötü şeyler yan yana gelişmeye devam eder. Bir yandan acı olsa da sevinç de vardır, iyi insanlar olduğu gibi kötü insanlar da vardır, çaresizlik olsa da geleceğe duyulan umut da vardır. Her şeye rağmen kitapta karamsarlık değil iyimserlik ağır basmakta. Yazarın bunu kasten yaptığını düşünüyorum. Çünkü savaşın insanlar üzerindeki etkilerini bir nebze silmek için umuda ihtiyaç vardır. Kitapta umut teması kör bir kız olan Matya üzerinde yoğunlaşıyor. Kitabın ana karakteri öksüz ve yetim olan Sosoya, Matya’nın ameliyatla tekrar görebileceğine inanır ve bu inancını, umudunu kitabın sonuna kadar canlı tutar. Bu ikisi arasında öncelikle güçlü bir arkadaşlık, sonrasında ise romantik bir ilişki doğar. Kitaptaki olayların büyük bir kısmı bu iki gencin etrafında şekillenir. Belki konunun çok bilindik ve tahmin edilebilir olması, belki de kitaptaki aşırı iyimserlik beni bir nebze olumsuz etkilemiş olabilir. Bundan dolayı kendimi kitaba veremedim ya da bilmediğim başka beklentilerim vardı da onları bulamadım kitapta. Netice itibarıyla kesinlikle sıkıcı bir kitap değil. Okuyacak birçok okurun hoşuna gideceğini düşünüyorum.

Güneşi GörüyorumNodar Dumbadze · Can Yayınları · 198240 okunma

·

2.150 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

N