Lâ tahzen!
İnsan yaşamını en iyi şekilde özetleyecek kelimedir, “Hengâme”; karışıklık, kargaşa, kavga, gürültü…
Nefes aldığımız her anda, aslında bir kargaşanın içine sürükleniriz. Öyle ya, aldığımız nefeste ki moleküller bile vücudumuza zerk ettikten sonra karmaşık bir yolculuğa çıkar. Bu yolculukta birçok kez form değiştirirler, görev yerlerine varmak için kalbin onlara gerekli enerjiyi vermesini beklerler. Vücudumuzun her bir organında, dokusunda, hücresinde kendilerine yer ararlar ve nihayetinde bulurlar. Bulduklarında sırtlarına yüklenmiş sorumluluğu yerine getirmişlerdir artık. Doğal yaşam döngüsünde ki mevcudiyetlerini sonlandırmış, varoluşlarının son bulacağı o güne kavuşmuşlardır. Arkalarında ne bir eksik ne de bir fazla tesir bırakmışlardır.
Tıpkı moleküllerin canlı yaşamda bulundukları sistemde ki yollarının uzunluğu, karşılaştıkları zorluklar, kayboluşlar, geriye dönüşler gibi insanoğlunun da yaşantısında kolaylıklar olmayacaktır. Sürekli bir çaba sarf etme sürecinin içinde olan bizler için takılacağımız, düşeceğimiz, zayıf hissedeceğimiz, kalkacak dermanı dizlerimizde bulamayacağımız, tırnaklarımız ile sürüneceğimiz zamanlar olacaktır, şüphesiz.
Dünyaya gelişimizden, ebediyete teslimiyetimize doğru yürüdüğümüz bu kutsal yolda; ‘Hayat’ dediğimiz acımasız ve affı olmayan objenin birer subjeleri olan bizler:
Düştüğümüzde; yere değil daima ileri bakmayı,
Ümitsizlikten çok umut etmeyi,
Acıdan çok hazzı yakalamayı,
Kazanmaktan evvel tutkulu olmayı,
Geçmişin tozlu raflarında boğulmaktan ziyade geleceğin saadetine, refah ve rahatlığına, huzuruna erişmeyi istemeliyiz.
İstemeliyiz ki; bedenimiz ihtiras ile atan kalbimizin sıcaklığı ile dolsun.
İstemeliyiz ki; bizi bu yolda yalnız bırakmayacak O’lanın yardımı bizimle olsun.
‘La Tahzen! İnnallahe-l meana’ Üzülme! Allah bizimledir. (Tevbe-40)
··
5,5bin görüntüleme
Hatırlamalıyız.
Bir vakıa üzerine…
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.