kitabı oxuyarkən hiss etdiklərim
Bax ,bu gün də hər şeyim yarım qaldı.
bir kitab ,bir fincan kofe yalnızlığımın dostları oldu.
Bilirsən ,qəribəsi nə?
Oxuduğum kitabdakı qızın da gözləri həsrətdən doldu.
Bilmədim o mən idim, yalnız qalanda
özümü oxuyurdum? Yoxsa oxuyub
özümü tapırdım onda...
Yağışın damcıları pəncərəmdə iz tuturdu.
Hava da çox soyuq deyildi.
Amma nədənsə ürəyim
yavaş- yavaş buz tuturdu.
Yadındadı? Demişdim ,mən qarı çox sevirəm.
Amma əslində mən baharı çox sevirəm.
Bəlkə bir gün çiçək açar,ümidlərim ,arzularım.
Bəlkə bir gün,bir gün deyib gecə - gündüz arzuladım.
Hə ... Bilirəm... Nə düşünürsən,indi ,bu an.
Ömür ötür ,gün də keçir .Durub gözləmir ,zaman.
Anı anında yaşa! Demişdin,axı.
Keçən ömrün,keçən günün nə günahı..?
sadəcə düşündüklərim.Kitabı okudu
·
67 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.