“İki kapılı bu handa,
Yürürken gündüz gece,
Türkülerin hep sol yanımızda..”
“Madem ki görüyorsunuz,
O zaman ‘hoş görün’ demişti O.
Aşık Veysel Şatıroğlu;
O, küçük yaşta görme yetisini kaybeden, ama yüreğindeki hisleri kaybetmeyen, sadık yâri toprakla koyun koyuna yatan bir halk ozanımız..
O halkça düşünüp konuşuyordu. Hem halktan, hem kendinden olma. Hem düpedüz Türkçe, hem kendince konuşan. Kaybolmadan kaynaşan, çokluğa katılmadan. Ondan alınacak ders, sanatına tertemiz bir gönül ve bir ömür vermesi. İçinde ve dışında olup biteni açık gözlerden daha iyi bilmesi. Sivrialan Köyü’nden dünyaya açılması. Halktan, haktan, iyiden ve güzelden yana, işinin ehli ve sözünün eri olması. İnsanlıkla şairliği ayırmaması. İşte bunlardır bizi onu sevdiren.
Rahmet ve özlem ile..
Her dizeyi hissederek okuyacağınız, bu güzel duygu yüklü biyografi ve şiir kitabını kesinlikle tavsiye ediyorum...
