Kitapta aklıma takılan bir nokta üzerine durmak istiyorum. Luo örneği olarak aktarılan kısım. Kısaca örnekte bir anne çocukları kendisine bakmıyor diye çocuklarına dava açıyor ve mahkeme çocuklara tazminat ödemesi kararı veriyor. Bu noktayı anlatırken mahkemenin kararına dair bir eleştiri yoktu. Ama bence olmalıydı. Ebeveynler çocuklarını kendilerine bakması için doğuruyormuş algısını onaylamak gibi bir sonuç çıkarıyorum buradan. Çocuklar dünyaya gelmek için karar vermezler, ebeveynlerin kararıdır çocuk doğurmak ve herkes atanmış ailesine doğar. Çocuk ailesine bakmak zorunda değildir. Eğer bir bakım tazminatı ödenecekse de bunu devletin ödemesi gerekir. Çünkü çocuk doğurma meselesinde aileden sonra ikinci baskılayıcı unsur devlettir. Ben kitapta buna dair bir söylem göremedim maaleaef.

%99 İçin Feminizm: Bir ManifestoNancy Fraser · Sel Yayıncılık · 201982 okunma

·

117 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.