Vurulduk Ey Halkım Unutma Bizi..
Dağ gibi karayağız birer delikanlıydık.
Babamız, sırtında yük taşıyarak getirirdi aşımızı, ekmeğimizi. Arabalar şırıl Şırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken bizler bir mumun ışığında bitirdik kitaplarımızı. Kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun yüreğini, yüreğimizde yaşayarak, katıldık o büyük kavgaya. Ecelsiz öldürüldük. Dövüldük, vurulduk, asıldık...
Sayfa 201 - Tekin Yayınevi 1995 Yılı 22.BasımKitabı okudu
·
500 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.