" Osmanlı imparatorluğu'nda iki farklı kültürel dünya birbiriyle fazla ilişkisi olmadan yan yana yaşıyordu. Bunlardan biri kısmen sözlü olarak nakledilmiş edebi geleneklerin dünyası folk- kültür dünyası hikayeler, epikler ve yaygınca okunan popüler şiirdi.İkincisi yüksek kültür dünyası ilkinden hemen hemen Çin Seddi ile ayrılmıştı. Divan edebiyatı diye adlandırılan bu ikincisinin kalitesi yükseltilmiş atmosferinde, iletişim araçları ulemanın nispeten ufak bir grubu, merkezi idarenin "bölümlerinin" yüksek kademeli memurları ve birkaç tane de hiçbir yere bağlı olmayan "hommes de lettres" tarafından kontrol edilirdi."