Belki de platonik aşkların en güzel anlatılışıdır ve ayrıca
Balzac’ın çocukluğunda çektiği ruhsal acıların tümünü,
ve yıkıntıların bütün burukluğunu bu romanda vermek istediği söylenebilir.
Kocasından mutluluğu tadamayan, ama ona ihaneti de insana saygı açısından kendine yediremeyen Henriette, çocukluğunun bütün acılarını onun dizinde bir ana sevgisiyle karışık huzur içinde gideren Felix,
çağlar boyunca insani sevgilere, fedakârlıklara örnek olacak karakterliklere sürdüren bir romanla anlatılmıştır.
Gayet güzel bu kadar açıklayıcı olamazdı zaten.
Keyifli okumalar dilerim. :)
