"İnsan inanamıyor. Şu an ben de inanamıyorum. Nasıl da anlaşılmaz bir şey, değil mi? Düşünsene bir kere, senin yanında duran, senin işitebileceğin bir sesle konuşan ben, bir sene sonra toprağın altında olacağım, soğumuş, belki de çoktan çürümüş olacağım."
"Sus artık, sus!"
"Sen, sen ise bugünkü gibi olacaksın. Aynı şekilde. Belki ağlamaktan bir parça solgun. Sonra akşam olacak ve daha niceleri. Yaz gelecek, sonbahar, kış ve ilkbahar. Ben ise kaskatı ve ölü olacağım."
Sayfa 11Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.