Sık sık kollarıyla bir gölgeyi özlemle yakalıyor, sık sık yatağının yanında uzak, hafif ayak seslerinin hışırtısını, kibar, zarif birtakım konuşmaların müzik kadar tatlı fısıltısını duyuyordu; ıslak, keskin bir nefes geziyordu yüzünde ve bütün varlığı sevgiyle dolup taşıyordu...
Sayfa 107 - canKitabı okudu
·
195 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.