1980 sonrası romanımızda asıl tema "yalnızlık". İnsanın, her şeye güveninin sarsıldığı bir dönemde kendi kendisine sığınmasını anlatan bir edebiyatla karşı karşıyayız. Bu temanın romandaki başlangıcı Ahmet Hamdi Tanpınar hatta Peyami Safa'dır. Fakat onlar sığınacak bir şeyler bulmuşlar, Tanpınar, güzelliğe, kültüre, Peyami Safa düşünceye ve parapsikolojiye sığınmıştır. Günümüz romancılarında bu türden bir sığınak yok. Kara Kitap'ın kahramanı Galip, Celalleştikten sonra yapayalnız yatağına sığınır. Fakat insan bütün yalnızlığına rağmen yalnızlığın şatosunda kendi başına yaşayabilir mi? Çileye çekile dervişler, manastıra kapanan rahip ve rahibeler bile kendilerini adadıkları bir üst güce sığınmamışlar mıdır?
Sayfa 12
·
78 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.