Kitabı okuyup bitirmemin nedeni, mükemmel bir olay örgüsüne ya da harika bir hikayeye sahip olması değil. Hatta bazı yerlerde altını çizdirecek kadar derin ve üzerine konuşulacak cümleler varken, bazı yerlerde kendini tekrar de edebiliyor. Ama benim asıl okuma nedenim: "hayret". Bir insan bir insana nasıl bu kadar derin duygular besleyebilir, onun için bu kadar şeye katlanabilir... İki şahıs da hislerini anlatıyor, kadın ve adam. Bazen tek bir kişi konuşuyormuş da öbürünü ben kafanın içinde konuşturuyormuşum gibi geliyor. Mod sürekli düşük, nadiren yükseliyor. O da cinsel çekimden ve taraflardan birinin diğerine verdiği hazdan ve benzeri şeylerden. O geçişleri çok yakalayamıyorum ben mesela, ne ara karakter değişimi oluyor falan. Aslında iki tarafta karşısındaki hastalıklı ve saplantılı bir şekilde aşk duyduğu kişiye hesap soruyor. Senin için daha kaç kimliğe bürünmem gerekiyor, daha kaç duyguda tercüman olmam, gidip kalbime geri dönmek istediğinde hazzın en sıra dışı boyutlarını seninle paylaşıp sınırlarını aşan fahişen olmam, kaç kez arkadaşın, ailen, annen, baban, sevgilin olmam gerekiyor? Söylesene kaç kez biçim değiştirmem gerekiyor, beni daha fazla sevebilmen için? Gibi bir kez tutulmuş, eksisi, artısı, doğrusu, yanlışı, gerçeği, yalanı, mantıklı davranışı ya da hatalı davranışlarına, aklının alabileceği her şeye ve her türlü duyguya rağmen yine de ona dönüyor. Bahsettiklerimden anlayacağınız üzere başta da belirttiğim gibi mükemmel bir aşk hikayesi değil. Yazılanlar aslında birer itiraf, haz ve bir insanın diğer insana karşı hissedebileceği bütün duyguları içeriyor. Eğer başlangıcı ve sonu olan bir şey arıyorsanız bu kitap size göre değil bence. Çünkü burada gerçek aşka değinip, aşkın zamansız bir şey olduğunu ve onu nasıl içimize alıp yaşayacağımızın bize kaldığını anlatıyor. Ben baş ucu kitabı yaptım. Alıp tekrar tekrar okuyorum.

Şizofren Aşka MektupCezmi Ersöz · Gendaş Kültür Yayınları · 20032,272 okunma

·

85 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İrem Demirci