Beethoven’ın kreutzer sonat’ını dinlerken başta hissettiğimiz öfke ve kaosu, ardından gelen durgunluğu ve sonundaki dramı da kitapta sırayla yaşıyoruz. Ki kitap adını tam olarak da Beethoven’ın bu eserinden almış; Tolstoy bu eseri dinlerken çok etkilenmiş ve bunun ardından kitabı yazmaya başlamış. Tolstoy’un bu eseri derin bir ruhsal çöküntü sırasında yazdığı biliniyor. Bunu ilk bakışta bile anlamamak elde değil; Tolstoy incilin öğretilerinden olan İsa’nın tanrının oğlu olduğuna ve birçok kilisenin öğretilerine karşı çıktığı halde hem kitapta hem de kitap çıktıktan sonra yapılan eleştiriler ve kitabın anlaşılmayan kısımlarını açıklamak için 10 yıl sonra paylaştığı son sözünde de incilden alıntılar yapmış (Tolstoy’un bu dönemde dini bir arayış içerisine girdiğini de biliyoruz tabi ki). Aynı zamanda bu dönemde Tolstoy’un karısıyla ve karısının ailesiyle geçinemediğini de aklımıza getirirsek başkarakter olan pozdnişevin sözlerinin Tolstoy’un düşünceleri olduğunu anlamak mümkün (Tolstoy’un katı ahlakçılığının büyük bir örneği olduğunu da okuyunca anlayacaksınız); ki son sözünde de pozdnişevin düşüncelerini savunmuş. Kitapta kadın-erkek ilişkileri, evlilik, din ve ahlak üzerinde çok durulmuş. Kadınların erkekleri etkilemek ve evlenmek için çaba gösterirken kendilerini bir fahişeden bile daha çok alçalttıklarını; bir fahişe gibi vücutlarını sergilemekten geri kalmadıklarını, müziği bilmelerini, okumalarını kısaca her şeyi sadece bir erkeğin kendisini arzulaması için yaptıklarını savunuyor pozdnişev. Kadınların erkeklere, erkekleri baştan çıkarmak için hırsla baktığını o sırada içlerinden ‘hayır o kadını değil beni seç beni’ diye düşündüklerini erkeklerinse bunu bilip evlilik ve çocuk yapma zamanı gelene kadar fahişelerle zaman geçirdiği ardından kendisine kur yapan kadınlardan birini “seçip” evlendiğini bununsa aslında kadın ve erkeğin yetiştiriliş tarzındaki farklılıktan ileri geldiğini belirtiyor; erkeğin nefsine sahip çıkamamasının, evlenene kadar hatta nişanlıyken dahi fahişelerle düşüp kalkmasının ahlaksızlık olmadığı bunun bir gereklilik olduğuyla büyütülüp, kadınınsa bir erkeği baştan çıkarıp evlenmesi bunun için çabalaması ardından çocuk yapmasının hayatının amacı olduğuyla büyütülmesinden ötürü oluştuğunu anlatıyor. Evliliği büyük bir kutsal mertebe olarak gören ana karakterimiz pozdnişev gerçek bir aşk olmadığı taktirde evlenen çiftlerin yaşayabileceği anlaşmazlıkları, iletişimsizlikleri, mutsuzlukları anlatıyor ve bunun ardından gelen cinselliğin sadece bir şehvetten ibaret olup çiftlerin arasını düzeltmek yerine daha kötüye götürdüğünü çünkü bunun bir ahlaksızlık örneği olduğunu ve evliliğin bir süre sonra şehvetli bir cinsel birlikteliğe dönüştüğünü (bu olmadığı zamanlarda kavga, dövüş, kıskançlıklar, anlaşmazlıklar, aldatmaların olduğunu) bununsa ahlaki değerler açısından doğru olmadığını çünkü cinselliğin sadece çocuk isteniyorsa yapılması gerektiği(bu da hayvanların sadece çiftleşme dönemlerinde seks yaptıklarını savunuluyor) aksi takdirde bunun edepsiz olup insanı yoldan çıkaracağını belirtiliyor pozdnişev. Hatta cinselliğin amacı olan çocukların bile evliliği daha büyük bir cehenneme dönüştürdüğünü söylüyor ancak kadının doğum kontrol yöntemlerini kullanmasının (modern tıpı da ne kadar yerdiğini görüyoruz) kendisini bir fahişe haline getirdiğinin de belirtmeden geçmiyor. Kısaca pozdnişev evliliğin, cinselliğin, kadın ve erkek arasındaki her şeyin ahlaksız olduğunu asıl önemli olanın ahlaklı bir insan olunması için çabalanması bunlardan uzak durulması gerektiğini savunuyor.

Kreutzer SonatLev Tolstoy · Can Yayınları · 201810,6bin okunma

·

3.284 görüntüleme

Çisem Sude Karaca

@karacacisem ·

11 Ağustos 2022 19:23

Her ne kadar da başkarakterin düşüncelerini eleştirsem de objektif baktığım zaman kitabın yazıldığı 19.yydan bu yana kadın-erkek ilişkileri bakımından çok bir şey değişmediğini gördüm. Hatta Tolstoy’un çok haklı olduğu kısımlar da yok değil…

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.