Hangisi daha iyi yada daha kötü tartışılır. Fakat eğer sonunda kavuşmak varsa özlemek güzeldir. Ve eğer pişmanlık bir hatayı telafi etmemize vesile olacaksa veya bir hatayı tekrarlamamıza engel olacaksa, pişman olmakta iyidir ;)
Eger sevdigin insani mutlu etmek senide mutlu ediyorsa güzel bir yol izlemektesin demektir ;) Fakat sevdigin insani mutlu etmek icin kendinden fazla ödün verirsende bir yerden sonra hep veren taraf olmaktan yorgun düsersin. O yüzden verdigin kadar almayida bileceksin.. :)
sewdıgını ve aileni yakınlarını ve arkadaslarını özluyosun gormedıgın zaman pişman duyulacak bişeyde hata yapmasak pişman olmayız ama mıllet hatayı cok tekrarlıyo pişmanlık nedır bılmıyo
yani şimdi şöyle sanırım nur; pişmanlık duyduğun olaylar, özlediğin kişi bu üzüntünü yaşamana değer ise hem pişman ol hem de özle... ama haketmiyorsa özlediğin için pişmanlık duy, yaptıkların için değil...
Ben o acidan düsünmemistim Ferahcim, farkli bir acidan konuya bakmami sagladigin icin tesekkür ederim canim :) Yazdiklarinda sana hak vermemek mümkün degil. Fakat yinede kime göre ve neye göre "üzüntüyü yasamaya deger"…? Bana göre deger belki ama sana göre degmez :) Ya da sana göre deger bana göre degmez :)
Konu aşk ise bana kalırsa ayrılmaz bir bütün gibi. Zaten böyle bir çelişki içine ya reddedilenler ya da reddedilme korkusu yaşayanlar düşer. Ona karşı hislerini söylemezsen pişmanlık duyarsın ama bir tarafında onu özlemeye devam eder. Herşeye rağmen güzel duygular bunlar. Özlem olmasa kavuşmanın hazzına nasıl varabilirdik?