Savaş; hangi devirde, hangi zamanda yaşanırsa yaşansın, yaşattığı zulümler ve çekilen çileler hep aynı olmuş. Zaman değışmiş, mekan değişmiş, ölenler, öldürülenler değişmiş ama acılar hep aynı kalmış. Bu acıları en çok çeken de, en derinden hisseden de genelde analar olmuş. Hem evinin erkeklerini savaşa göndermek zorunda kalmış, hem de geride kalan aile fertlerinin, hatta yaşadıkları köylerinin ve cepheye gidenlerin sorumluluklarını üstlenmiş. Tolgonay Ana da bu analardan yalnızca biri. Evinin tüm erkeklerini (üç oğlunu ve kocasını) savaşa gönderip, geliniyle birlikte dünyanın yükünü sırtlanmış, hem tarlada hem evde çalışmaktan yaşadıklarına ağlayabilecek zamanı bile olmayan bir ana. Açlık, sefalet, cepheden gelen haberler, ayrılıklar, gözyaşları tüm zulmetiyle tek kelimeyle savaş. Aytmatov'un berrak, akıcı anlatımıyla Cemile'den sonra en etkilendiğim Aytmatov eserlerinden oldu. "Ey dağların, denizlerin önür tarafındaki insanlar, siz ki mavi göğün altında yaşıyorsunuz, savaş neyinize gerek? Ben toprağım, bana bakın! Ben herbiriniz için aynıyım ve siz de benim gözümde eşitsiniz. Benim için önemli olan sizin sözleriniz değildir. Ben sizin dostluğunuza muhtacım, çalışmanıza, beni işlemenize! Saban izine bir çekirdek, bir tohum tanesi atın, size yüz katını vereyim, küçük bir fidan dikin kocaman bir çınar vereyim! Evler kurun, temel olayım! Üreyin, çoğalın, hepinize güzel bir barınak olayım! Derinim, yükseğim, büyüğüm, ucum bucağım da yok... hepinize yeterim ben... Sen de bana insanlar savaşmadan yaşayamaz mı diyorsun Tolgonay. Bu bana bağlı değil ki. Siz insanların niyetinize, irade ve bilgeliğine bağlı." Sadece şu paragraf için bile okunması gereken bir kitap. Bugün bile alınacak çok ders var. Kesinlikle tavsiye ederim.

Toprak AnaCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 202261,7bin okunma

·

78 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mavi