Müzik türleri açısından XV. yüzyıl haklı olarak "chanson dönemi" olarak tanımlanmıştır, Çünkü bu şiir-müzik türü Orta Avrupa'nın tüm saraylannda hakim hale gelir. Çok sesli müzik dili, chanson [şarkı] yoluyla önemli bir değişime uğrar: XIV. yüzyılın ars novasının [yeni sanat] kompozisyon alanındaki anlaşılması güç inceliklerinin yerini, dinlenmesi daha kolay melodik bir cümleye bırakmaya başlar; daha belirgin bir şekilde ortaya çıkan üst ses sıklıkla ana melodiyi üstlenir; tonlar da "a cappella" [eşliksiz koro] çok-sesli vokal müzikte standart hale gelecek olan bassus, tenor, altus ve cantus ("soprano")şeklinde ayrılacaktır. Ama yüzyılın ikinci yarısında chansonWl hakimiyeti zayıflar ve İtalya saraylarındaki frottola gibi yeni "ulusal" türler gelişmeye ve rağbet görmeye başlar. Litürjik çok-sesli müzik alanında da yeni bir dönem başlar; motette, ağırlıklı olarak izoritmi tekniği temel almaya devam edilse de, daha akıcı ve melodik cümleler kullanılırken çok¬ sesli ayin müziğinde Ordinariumun [litürjinin değişmeyen kısmı] tüm bölümlerinde cantus finnus[sabit melodi] kompozisyon ilkesi kabul edilir(yani kontrpuan için temel olarak aynı melodi kullanılır), hatta seküler melodilere de başvurulur-"L'homme anne" [Silahlı Şövalye] başlıklı ayin müziklerini göz önüne almak yeterli olacaktır.
Alfa YayınlarıKitabı okudu
·
109 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.