"ve anlaşılan bu tanrısal yaşamı duyduğumda benim pis ve çaresiz kalbim, kendisine ilahi bir dizgin ve kurtuluşumu sağlayacak bir sığınak bulduğum için biraz olsun rahatladı." Bu kelimeler Ivan'ın, zihninin açık olduğu anlarda kendi karakterinin dengesiz olduğunun tüm berraklığıyla farkında oluşunu son derece açıkça anlatıyor.