benimle aynı hızda önümden yürüyen bu insan tüm varlığıyla uykuya dalmış bilinçsizce yürüyor uyuyor çünkü hepimiz uyuyoruz hayat bütünüyle düştür o da bilinçsiz halde yaşıyor ne yaptığını ne istediğini ne bildiğini kimse bilmiyor yazgının büyümeyen çocukları olarak hayatı uyuyoruz işte bu yüzden bu duyguyla düşündüğümde çocuksu insanlığa uyuyup kalmış toplumsal yaşama hepimize ve her şeye karşı içimde sonsuz şekilsiz bir sevgi uyanıyor