Thomas De Quincey otobiyografisini sunuyor bizlere.. Afyon bağımlılığını, hayata karşı duruşunu anlatıyor. Çok aç kalmış zamanında ve böğürtlen yiyerek hayatını idame ettirdiği bir dönem var. Kitapta da ormanda böğürtlen yaprağı motifini çok güzel kullanmış. Klasikler arasındaki yerini hakediyor kesinlikle.
Dip not: çeviri daha iyi olabilirdi.
