“Ben afsun bilmem,” dedi Anacık Sultan. “Keşki bilsem.” “Ben onları bin yıldır dağlardan toplarım, ben onları bin yıldır kaynatıp özünü çıkarırım. Ben onları bin yıldır insanlara dağıtırım.” “Bak oraya,” diye de dağları gösterdi. “Her şey oralarda. Her şey çiçekte, her şey otta. Bütün tılsım şu şırlayarak gelen ışıkta. Kusura kalma bacım, böylesi kerametler benim elimden gelmez. Keremet şu durmadan doğuran toprakta.”
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.