[...] Olabilir ki adamın korktuğu şahıslar adamın ne yaptığını farkeder, onu yakalayıp dövmeye başlar. Ben ise bir Türk olarak Bulgar gizli polisi onu döverken ona yardımcı olamamanın ızdırabıyla kahrolurum, iyisi mi olacakları hiç görmeyeyim diye düşünüyorum.
Ya rabbim, nedir Türk'ün kaderi. Dünyanın hemen her tarafında ezilen, horlanan, dövülen Türk. Bu ezilme, bu horlanma, bu dövülme daha ne kadar devam edecek. Tarihin hiçbir devresinde kültür yaratamamış, devlet kuramamış toplumların dahi hürriyetlerini ve istiklallerini ilan ettikleri bir çağda asırlarca dünyaya yön vermiş büyük bir ırkın, şerefli bir milletin evlatlarının esaret altında yaşamasının sebebi ne. Biz ne hata yaptık ki sen bize bu cezayı reva görüyorsun. Ya Rabbim, sen her şeye kadirsin, düşüncemde bir hata varsa, bir yanlışlık varsa bana hatamı, yanlışımı göster. Beni doğruya sevket. Düşüncemde bir yanlışlık yoksa yetsin artık bu zillet, yetsin artık bizi cezalandırman, bize güç ver. Bize güç ver ki bir kere daha gösterelim dosta düşmana Türk'ün kim olduğunu. Bir kere daha gösterelim tüm dünyaya Türk'ün Allah yolunda neler yapmaya muktedir olduğunu.
Bendeki durgunluğu farkeden Orhan Abi;
-Ne oldu Turan, ağlıyor musun?
-Ağlamıyorum Orhan Abi, erkekler ağlamaz.
-Ama gözünden yaş geliyor.
-Fazla bir şey sorma, şayet gözümden yaş geliyorsa bil ki o yaşlar ağladığım için gelmiyor. Şu an için elimden başka bir şey gelmediği, çaresiz olduğumuzu bildiğim için geliyor. İnancımın, dinimin, kinimin gözyaşları onlar Orhan Abi.
Sayfa 265Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.