Taahhütsüzinak
Sana bugüne kadar yazdıklarım oğlum ve bugünden sonra yazacaklarımın hiçbiri kesinlikle, yüzde yüz doğru şeyler değildir, unutma. Onlar sadece benim inandığım şeyler, doğru olduklarına inandığım şeyler, anlıyor musun? Sana yol göstereceğini düşündüğüm için yazıyorum onları sana ama yine de sen her zaman kendi yolunu aramalısın oğlum. Ben bugünün dünyasının en şair, en yürekli, en yalnız adamı bile olsam… Senin baban, abin, gözünün ışığı bile olsam yine de sen kendi inandıklarının peşinden gitmelisin, anlıyor musun? Hiçbir şeyin varlığından tam olarak emin değiliz hiçbirimiz, yaşadığımızın dışında. Her şey bir muamma, keşfedilmeyi bekleyen büyük bir sır yahut kocaman bir hiçlik… Kim bilebilir ki?
YORUMUM;
Her doğuran anne olmadığı gibi barınak sağlayıp,giydirip içermek ile de baba olunmuyor. Nedir anne ve baba?
Iyi anne ve baba nasıl olunur?
Çok güzel sorular değil mi? Bence çok güzel.
Hissetmediğim hiçbir sevginin varlığına inanmadım ben sizde inanmayın. Gösteremiyor diye bir bahane olmamalı olamaz. Göstermek zorunda yok onun yapısı böyle yok onun elinde olan bir şey değil.
Yok arkadaşlar öyle bir şey. İnsan istediği zaman gösterebiliyor sevgisini. Mesela bu kitapta bir babanın evladına olan sevgisini ben buradan hissettim okudum gördüm. Oluyormuş sevince gösteriliyormuş.
Evladından ayrı düşen bir babanın mektupları, hisleri, düşünceleri yer alıyor. Hani diyoruz ya böyle babalar var mıdır diye varmış. Daha büyümeden büyüyünce okuması için ona yol göstermesi için yazılmış mektuplar var. Ama en güzeli ne biliyor musunuz. Gösterdiği yolu dayatmıyor evladına. Ben anlatıyorum sana ama sen seç yolunu diyor. Yanlışı görmeden büyüyemez çocuklar. Hata yapmadan bulamaz doğruyu.
Ne güzel anlatmış yazar. Her mektubu, her özlemi, beklemeyi ve umut etmeyi gördüm kitapta. Zordur hasretlik hele birde evlat hasreti ise... ama çok güzel hissettirmiş yazar. Ben sevdim kitabı.
Murat Efe Çelik 
Taahhütsüzinak
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.