Hikmet Birand’ın anlatımı ,Edebiyat anlamında ki çoğu Türk yazara taş çıkartır. Nobel alanına da , milyon satanına da. Anadolu’nun toprakları çoraktır fakat Anadolu’da bir Akdeniz ağacı da yetişebilir, bir Karadeniz ağacı da. Ormanlar Yeşildir ,parlaktır , kahverengidir. Yapraklar dikenlidir,yumuşaktır. Ağaçlar birbirlerinin boşluklarını doldurarak güneşe ulaşmaya çalıştıklarından istemsizce birbirlerinin farklılıklarını tamamlarlar. Hikmet Birand bu kitapta ormanlara karşı gözlerimizin tek tipliliğini örten tülü aralıyor. Bir eğitimcinin gerçek anlamda bir insanı eğitmek için çabaladığı zaman sarf edilebileceği kadar güzel cümleleri sarf ediyor. Kitabın Dili’nin bu şekilde olması ,Bu konunun meraklılarından yada uzmanlarından ziyade sokakta geçen herhangi bir insanın bu konuyla ilgili bir beyanatı olabilmesi için tercih edilmiş gibi duruyor. Bir Ankara çiğdeminin Londra’ya gidişini ya da bir keçi popülasyonun bir ormanı nasıl yok edebileceğini gözler önüne seren Birand ,İnternete bu sıralar bir kurt popülasyonunu yeniden bir bölgeye bırakılmasının ardından , kurtların bölgedeki geyikleri avlamaya başladıklarından sonra bölgenin dengesinin bir anda değişmesi ve canlı popülasyonunun kısa bir zaman içinde artması bu durum için örnek niteliğinde. Birand,Dünyanın 19yy kavramaya başladığı Orman varlığının Türkiyede hala tam anlamıyla kavranılmadığını (yıl 60 lar) ve bunun ileri safhalara vardığı vakitlerde ,Hem insan, hem orman için büyük bir veba olacağından söz ediyor . Kitabın yazıldığı dönemde bile yaz aylarının başlarında orman yangınları için yapılan haberlerin yazın ortalarına doğru önemsiz bir hal aldığını ve insanların alışmışlığından dolayı belli bir süre sonra önlemlerin de insanlar gibi gevşetildiğinden bahseden Birand, acaba son 5 yıl içinde yangın yüzünden gerçekleşen tahribatı gördüğü vakit ne yaşardı. Bu yıl Muğla’da yanan ormanlar dışında ateşten damarları patlayan kayaları bile görmüş bulundum. Her şeyin sonunda Ormanlar İnsanlardan daha buruk hissedecek.