Serinin 2.kitabı ilk kitaba göre beni daha çok içine çekti. Bu kitabın daha kısa olması, ilk kitabın filmini izleyip okumuş olmam, ilk kitabın evreni tanıtmaya çaba harcaması gibi konulardan ötürü böyle hissetmiş olabilirim ama Dune Mesihinin insanın içine dokunur tarafının olması bence çok daha etkiliydi. Kadere inanır mısınız? Fallara, burçlara, rüyalara? Kadere inanma kısmındaki cevabım benim dönem dönem değişir durur. Kimi zaman bilimsel çerçevede "Evet kaderimiz belli. Sınırlı bir etkimiz var ve tercihlerimizi etkileyen dış dünyadan çok fazla uyarıya maruz kalıyoruz. Her seçimimiz kimya ve biyolojiyle açıklanabilir" derim. Kimi zaman ise " Ne olursa olsun insan kendi kaderini kendi çizer, seçim şansımız her zaman vardır" derim. Geleceğe dair olası birkaç senaryonun olması ve insanın seçimleriyle bu yollar arasından birine sapması kadercilikte orta nokta gibi duruyor. Fallarla ve burçlarla bu olası senaryolara dair bilgi almak da işi kolaylaştırıyor gibi düşünebiliriz. Böyle bir gerçeklikte bütün senaryoları gören Paul'un yaşadıkları sadece hikayenin gidişatına değil bizim yaşamımıza da dokunmalı. Gelecek senaryoları görme yetisini hepimiz isteriz. Böylece bizim için en iyi yolu seçebiliriz. Peki bütün yollar kötü bir sona çıkıyorsa ve biz bunlar arasında bir seçim yapmak zorunda kalıyorsak geleceği görmek hala iyi midir? Ve gördüğümüz bu kötü yola girip geri dönülemez şekilde kaderin akışına kendimizi bırakmak zorunda kalmamız kendimizi esir gibi hissetirmez mi? Peki bütün senaryoları görüp tartsak bile bu süreçte ve yolun sonunda sürprizlerle karşılaşmamız kaderciliğe balta mı vurur? Bazı olaylar ve zamanlar gelir, insan bütün seçenekleri tartıp karar vermek ister. Bu tür durumlarda "keşke vereceğim kararların sonuçlarını görebilsem" diye düşünür. Aslında geleceği görmek özgürlük yerine tutsaklıktan başka bir şey değildir. Vereceği kararların sonuçlarını tahmin edip gelecek öngörüsüne bulunsa bile şaşıracağı bir sürü olay yaşanacaktır. Eğer gelecek için düşünüp kaygılanırsa orada hapsolur, kendini sadece piyon olarak görür. Gelecek için kaygılanmak, göz göre göre bize ve sevdiklerimize zarar verecek olayların acısını şimdiden yaşamak bizim gibi geleceği göremeyen, sadece tahmin edebilen insanlar için belki de çok anlamsız bir eylemdir. Sonuçta hayat insanın yaptığı planları bozma üzerine işler

Dune MesihiFrank Herbert · İthaki Yayınları · 20216,3bin okunma

·

119 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arda Aydın