Ayşe Kulin’in birkaç romanını okuyup üslubunu çok beğenmiştim. Veda’ sını okumadım ama serinin ikinci kitabı “Umut” elime geçti ve heyecanla okumaya başladım. Roman felaket bir olayla kötü bir başlangıç yapıyor; Bosna’da toprak ağası… işler sarpa sarınca apar topar aileyle İstanbul’a göç edilmiş… ‘adı bilinen’ biri( romanda öyle tasvir ediliyor)…ama İstanbul’da esamesi okunmadığı için depresyona girmiş, aksi,sert bir adam… Bosna Avusturya Macaristan’a padişah fermanıyla verilmiş diye kahveden koşa koşa eve gelip camdan karşıdaki kavak ağaçlarına ateş ediyor (!) sonra her akşam meyhaneye gidip içtiği içkisini evde yudumluyor… Ama ‘vatanı elden giderken neden oradan kaçıyor?’ kimse sormuyor… Mücadeleyi düşünmüyor, çalışmayı düşünmüyor, hala oradan gelen parayla geçimini sürdürüyor vs vs…Ayşe Kulin’in aile biyografisi ama kusura bakmasın. Ayrıca romanda bir sürü isim karakter, ilgisiz kopuk olaylar, kimin kim olduğu karmakarışık. İkide bir kitabın önündeki şemaya bakmak lazım. Devam edebilmek için çok mücadele ettim ama olmadı, yarım bırakma hakkımı kullandım. Sanırım Ayşe hanımın aile biyografi- romanlarını artık okumayacağım…

UmutAyşe Kulin · Everest Yayınları · 20189,5bin okunma

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Levent Kıvrıkoğlu