Koku Patrick Suskind. Kokulara çok duyarlı biri olarak ve kokuların gücünü başka kitaplardan da bildiğim kadarıyla ilginç bir kitap okudum. Koku dahisi olan kitabın baş kahramanı her kokuyu en ince ayrıntısına kadar seçebiliyor, zamanla her kokuyu oluşturabilecek yeteneklere kavuşuyor. Kahramanın kendi kokusunun olmaması ona bazı avantajları sunuyor. Kitabın sonu ise hiç beklenmedik şekilde bitiyor. Kitap "bir katilin hikayesi" olarak Türkçe'ye çevrilmiş. Kitapta koku için katil olabilen bir koku avcısı var. Konusu ilginç tavsiye ederim... :) alıntılarim. # Kokusuz çocuk, utanmak bilmez bir açlıkla kokluyordu onu, evet buydu olan! Bütün benliğini tüketmecesine kokluyordu! Birden pis koktuğu, ter ve sirke, ekşi lahana ve yıkanmamış üst baş koktuğu duygusuna kapıldı Terrier. Kendi kendine çıplakmış, çirkinmiş de, hiçbir yanını göstermeyen birinin delici bakışları altındaymış gibi geldi. Çocuk burnuyla derisini bile geçip içinin en derin noktalarını kokluyor gibiydi. En sevecen duygular da, en kirli düşünceler de bu hırslı, küçük, daha burun bile değil sırf bir kabartı, sürekli kıvrışan, kabaran, titreyen, minicik, delikli bir organ olan şey karşısında apaçık kalıyordu. 23 # Dirençli bir bakteri kadar inatçı, sessizce bir ağaçta bekleyip yıllar önce ele geçirdiği küçücük bir damla kanla geçinen kene kadar kanaatkârdı. Bedeni için gereksindiği, en az ölçüde besinle giysiydi. Ruhu içinse hiçbir gereksinimi yoktu. Güven, ilgi, sevecenlik, saygı -ya da işte böyle, çocukların sözümona gereksindiği her ne varsa-Grenouille çocuk için vazgeçilebilir şeylerdi. 27 # Ah, ne kötüydü dürüst bir adamın böyle dolambaçlı işler yapmak zorunda kalması! Ne kötüydü insanın, sahip olduğu en değerli şeyi, onurunu böyle iki paralık şey için lekelemesi! 59 # Kokuların öyle bir inandırıcılığı vardır ki, sözden, gözle görmekten, duygudan, iradeden daha güçlüdür. Savılıp atılamaz bu inandırıcılık, soluduğumuz havanın ciğerlerimize işleyişi gibi, o da içimize işler, doldurur bizi, hepten ele geçirir, çaresi yoktur. 92 # Amacı, sanatıyla çok para kazanmak değildi, başka türlü geçinmenin yolunu bulduğu sürece, sanatını geçinmek için kullanmak bile istemiyordu. İçini açığa vurmak istiyordu, başka bir şey değil, dış dünyanın verebileceği her şeyden harikulade bulduğu içini açığa vurmak. 118 # Bugüne kadar hep, büzülüp uzaklaşması gereken şeyin genel olarak dünya olduğunu sanmıştı. Oysa dünya değildi, insanlardı. Öyle görünüyordu ki dünyada, insanları boşalmış bir dünyada pekâlâ yaşanabilirdi. 125 # Sadece kendi öz, biricik eğlencesi için çekilmişti mağaraya, kendi kendine yakın olmak için sadece. Başka hiçbir şeyin gölgelemediği kendi varlığı içinde yüzüyor ve bu ona harika geliyordu. Kendi cenazesi gibi, neredeyse soluk bile almadan, neredeyse kalbi atmaz olmuş gibi yatıyordu o kaya çukurunda ama öyle yoğun, öyle taşkınca bir hayat sürüyordu ki, dışarıdaki dünyada benim diyen zevkusefa düşkünü benzerini yaşamamıştır. 133 # Paranın ya da şiddetin ya da ölümün gücünden büyük bir güçtü elindeki: insanlarda sevgi uyandırmanın yenilmez gücü. 259

KokuPatrick Süskind · Can Yayınları · 201921,9bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatih Tosun