Gönderi

Ah Bir Yıldız Öpebilsem
Koklanmayı bekleşen çiçekler misali, sıcak nefes hissetmemişler... ninnisiz büyümüş çocukluklar, kırıldıkça kalpleri kırılmaya alışmış yeniden , ne bir albüm ne de bir çerçeveye konmuşlar... hep boşluğa tutunmuşlar, yaprakları yitik dallar gibi... sevgisizliğin gölgesinde donmuşlar oysa -"hiçbir çocuk annesiz doğmaz" ve bilirim ki, -"hiçbir cep sokak çocuğununkinden daha yoksul olmaz" iyot kokulu sesleri hüzün tadında, hiç kalır gök gürültüleri ahlarının yanında….çentik çentik elleri, yoksulluk yara gibi yuva yapmış ellerine… yağ yerine umut sürmüş anneleri ekmeklerine… kimilerine göre "alında bir çizgidir yoksulluk"…; oysa-" yoksulluk kitaplardan öğrenilmez" - daima onlar koşmuş kılıcın keskin yanında, kamp kurmuş göz yaşları yanaklarında zamansız…yaşamdan koparılmışlar... günü gelmeden koparılan takvim yaprakları gibi bohçalarında üç beş kuru umut... virane tüm tebessümleri yamuk yapmış hayat hep...dünyaya düştükleri günden beri, ah bir kırabilsem sabır taşlarını ...! belki kısık sesli gök gürültüsüyüm şu an, dolu bir mavzer gibiyken... bu viran susmaklar içimde sönmeyen bir yanardağ ah bir kusabilsem...! örtün üstüme sımsıcak sözleri, üşümüş kar taneleri sığınır avucuma, firuzeli bir gül sarsa beni, sevgiye sığınsam... toplu iğne başı kadar da olsa. yüreğimi çatlak bir narın kırmızısına bansam, besmele ağacının yeşil yapraklarına tutunsam ninni söylese gölgeler...mutlu bir meleğin kanatlarına konsam söksem gökten yıldızları birer birer döksem çocukların saçlarına...konfeti olsam.
Tahsin Özmen
Tahsin Özmen
·
371 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.