İnsan olarak doğmak diğer varlıklara verilmemiş olan bir ölüm düşüncesine sahip olmaktır, yaratılmışlar arasında ölüm bilgisine sahip olan insandır. Ölümün, intiharın, yokluğun veya varolmak denen şeyin hakikatine ulaşmak insan olarak kalabilmemizin bir yolu... Modern çağ denen bu belalı çağda bu düşüncelerin ardına düşmek ölüm denen şeyi insanlara göstermek depresif kişiliklerin hasta ruhların bir eylemiymiş gibi algılanan bir şey oldu artık... Ama, hayır!!! Epikuros gibi "Ölüm varken ben yokum. Ben varken, ölüm yok. O halde üzülecek ne var?" deyip susamayacağız bugün.Ölüm hatırlayacaz... Ve bize bu düşünceyi getiren kitaplardan bahsedeceğiz... İntihar gibi mesela ..! Her ölüm erken ölümdür denildiği bu dünyada, Yaşamak: gecikmiş bir ölümdür diye düşünen bir karekterin evinin mahzeninde başına dayadığı tüfekle yaşamını son vermesini konuşacağız.... Buraya kadar okuyan arkadaşlar kızıp da spoiler vermiş demesin çünkü kitap bu ölümle başlıyor zaten... Kurgusuyla, olay örgüsüyle ön plana çıkan bir kitap değil. Bir çözülüş, karekterin ruhuna gizlenmiş intihar düşüncesine ulaşma, onu anlama yolcuğu bu... Adım adım intihara giden bir kafanın çizdiği soyut resimlerden oluşmuş kitabı tamamlayıp yayıncısına teslim ettikten on gün sonra intihar eden yazarımızın otoportresi gibi... Çünkü: "İntiharın bu bencil yanından hoşlanmıyordun. Ama tartınca, ölümün dinginliği yaşamın acı dolu çalkantılarına üstün geldi" demişti kendisi Ve her şeye rağmen ölümü seçmişti. (En azından bunu karektere söyletmişti...) İşte yazarımız da sözde uzun zaman önce intihar eden çocukluk arkadaşına "sen" diye hitap ettiği uzunca bir mektupta okuyoruz bunları... Okuyanların karamsar bir kitap kasvetli bir hava olarak nitelendirmelerine karşın, ölüm düşüncesine tedavülden kalkmış bir mefhum gibi bakan bu toplumda, bana ölüm düşüncesini yani kendi insanlığımı, yaratılmış olmamın anlamını düşündürttüğü için hayran kaldığım bir kitap oldu... Vardığım nokta: Yaşam anlamsız ama yaşamaya değerdir çünkü doğmuş olan her insanın göğsünün orta yerinden verilecek bir savaşı vardır... İnsan kalarak verilen onurlu bir savaş... İncelemeyi bitirmeden önce kitaptaki karekterin sigara içerken dinlediği şarkıyı ve kitabın sonunda "Birtakım üçlükler yazdın, yaşamın gibi kısacık, yoğun. Bundan kimseye söz etmedin. Karın onları sen öldükten sonra çalışma masanın çekmecesinde buldu:" diye bahsettiği üçlüklerden bazılarını eklemek istiyorum... youtu.be/UlKrH07au6E Mutsuzluk beni ansızın yakalar Unutuş bende eksiktir Kahkaha beni kurtarır Zaman bana yetmez Uzam benim için yeterlidir Boşluk beni çeker Mahzen beni iter Tavan beni çağırır Merdiven bana yol gösterir Bilmek beni büyütür Bilmemek bana zarar verir Unutmak beni özgürleştirir Kasım yüreğimi daraltır Nisan beni uyandırır Eylül beni yatıştırır Varmak beni değiştirir Kalmak bana pahalıya patlar Yola çıkmak beni canlandırır Topluluk beni bunaltır Yalnızlık beni tutar Delilik bana pusu kurar Ve son üçlük: mutluluk önümde gider Üzüntü beni izler Ölüm beni bekler....

İntihar

Edouard Leve

İntiharEdouard Leve · Sel Yayıncılık · 20212,752 okunma

··

2.833 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Doğan