... anlatmaya niyetleniyordu; ama, konuşmaya başlayınca, genellikle bize yazı yazdırırken kullandığı o dokunaklı sesinin duygulu dokunaklılığı, daha çok kendisine dokundu; öyle ki, "Çocuklardan ayrılışım beni çok üzüyor," dediği zaman büsbütün şaşırdı, sesi titremeye başladı ve cebinden damalı mendilini çıkarmak zorunda kaldı; gözyaşları arasında:
– Evet Petro Aleksandroviç, (hazırladığı sözler içinde bunların yeri yoktu) ben çocuklara o denli alıştım ki, onlarsız ne yapacağımı bilemiyorum, dedi. Bir eliyle gözlerini silerek öbürüyle pusulayı uzatırken babama, "Size aylık almadan bile hizmet etmeye hazırım," demişti.O dakikada Karl İvanoviç'in sözlerinde içten olduğunu kesin olarak söyleyebilirim. Çünkü, onun sevecen yüreğini biliyorum.
·
3,853 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.