“Çocuklarla beraber geçen vakit ruhu iyileştirir.” 
Fyodor Dostoyevski
Okuduktan sonra öğrendimki 
Çocukluk, 
Lev Tolstoy’un kaleme aldığı ilk eseriymiş. Hatta bir üçlemenin ilk kitabıymış. Diğer ikisi de sırasıyla 
İlkgençlik ve 
Gençlik’miş.
Yarı otobiyografik denilebilecek bir eser. İlk kez 1852 yılında Sovremennik dergisinde yayımlanmıştır. Samimi ve çarpıcı bir anlatımı var. Yayımlandığı dönemin edebiyatçıları tarafından da büyük bir ilgi gördüğü söyleniliyor.
Bundan önce Lev Tolstoy’dan 
Savaş ve Barış (2 Cilt Takım)’ı okumuştum. Ondan sonra Çocukluk bana resmen ilaç gibi geldi:) Sade bir kurgusu var ve okurken çok keyif alıyorsunuz. Okurken eserdeki bazı cümleler de beni çocukluğuma götürdü. Ve çocukken ki düşüncelerimin çoğuna rastladım…
“Bir daha geri gelmeyecek mutlu çocukluk dönemi! Çocukluk anılarını nasıl sevmez, nasıl üstüne titremez insan? Bu anılar ruhumu canlandırır, yüceltir ve benim için en güzel zevklerin kaynağıdır.” [s.69]
“Çocukken büyüklere benzemeye çalışırken, çocukluktan çıktıktan sonra çocuklara benzemek istemem ne kadar garip bir şey.” [s.95]
Bu iki cümle bence eserdeki en çarpıcı cümleler. Ve o kadar doğru ki. Bu cümlelerde kendimi okudum ben. Cidden çocukluğun kıymetini bilmek gerekiyor. Büyüdükçe sorumluluklarımız o kadar artıyor, o kadar yorucu oluyor… Ah çocukluk! Keşke o zamanlara geri dönebilseydik diyorsunuz.
Zevkle okuduğum bir kitap oldu. Üçlemenin devamı olan diğer iki kitabı da okuyacağım:)
Ben sevdim. Hiç Tolstoy okumayanlara da ilk olarak bu eseri okumalarını öneririm.
Kitaba puanım 10
·
841 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.