Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim
Yazarın 
Cahit Sıtkı Tarancı ile sıkı bir dostluğu var. Hatta birkaç şiirinde dahi ismini anıyor. Biz Cahit Sıtkı Tarancı 'yı 
Otuz Beş Yaş eseriyle tanıyoruz. Şiirde de göreceğimiz üzere ölüm duygusu ile çok içli dışlı. 
Dante Alighieri 'nin 'otuz beş yaş' kavramını belirtip yetmişte işin biteceğini anlatıyor. Ölümü kendine has anlatımıyla betimliyor. Yakın arkadaşı 
Ziya Osman Saba da en az Cahit Sıtkı Tarancı kadar bu duyguyla yaşıyor ve yazıyor. Edebiyatımızda ölüm denince ilki gelir akıllara ama ikinciyi pek nadir anarız. Lakin bunun da sebebi şudur ki yıllar geçtikçe Ziya Osman Saba ölüm duygusunu kendine özgü bir şekilde sindiriyor. Mutlu yaşamayı, hayatın tadını çıkarmayı ve hatta bazen tefekkür halinde olmayı seçiyor. Bunu şiirlerinde kronolojik olarak görebiliriz. Bu değişimi yakından görmek isteyenler için 
Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi adlı öykü kitabını defaatle öneririm. Zira burada mutlu mesut olmayı ölüm duygusuna karşı kullanan yazarın duygularına nesir bir biçimde şahit oluyoruz.
·
117 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.