O boşluk içimize yerleşiyor, içimizde saklanıyor ve düşünürken, konuşurken başvurduğumuz sözcüklere ilgisiz yankılar ekliyor, ilgisiz heceler. Sözcüklerle düşünmek, konuşmak zorlaşıyor, belki de anlamsızlaşıyor. Kimse bizi anlayamıyor, biz de kendimizi anlamıyoruz.