Elma sorununu bir metafor olarak kullanıp devlet yönetimi ile uygulayıcı bürokratik zincire bağlı memurları sahneye alan Pakdil, soyut ve somut dosyaları karşılaştırır.
Somut dosyalara bağlı olan insanlığın er ya da geç yanlış yaptığını anladığında soyut dosyalara ihtiyaç duyacağını kendi üslubuyla aktarır.
