spoiler içerir! Güzel başlayıp kötü biten bir aşk hikayesiydi. Bu güzel olayı Cengiz Aytmatov'un kaleminden okumak ki insana apayrı bir zevk veriyor. Kitap ilk çevirinde 'Kırmızı Eşarp' olarak yayınlansa da filmden sonra 'Selvi Boylum Al Yazmalım ' adını alıyor. Ben bu ismi daha çok sevdim çünkü İlyas'ın biricik sevgilisine hep kullandığı güzel bir seslenişti. Böyle güzel seslenen bir adam elbette güzel de sevmişti ama her güzel seven yanlış yapmayacak diye bir kanaat da maalesef yoktur. Karakterlerin anlatımı, özellikleri bence çok etkileyiciydi. Yazar duyguları yine çok iyi yansıtabilmiş. İlyas'ın dağlarda römork ile zor gidişlerinde o anki tüm stresi bile hissetmiş ve onun için endişelendim. Aşk, hüzün, öfke gibi duyguları şu ana kadar okuduğum tüm kitaplarda hissetmişimdir ama ilk kez endişe hissettiğimi fark ettim. Cengiz Aytmatov'un 'Cemile' isimli ihaneti anlatan bir kitabı daha da var ama bu sefer ki ihanette İlyas'a o kadar çok kızamadım. Bunun sebebini ben de anlamış değilim. İhanet sonrası İlyas'ın yaşadığı o acıları zevkle okumadım değil. 'Hak ettin bunları.' der gibiydim ama yine de farklı bir açıdan bakma gereği duydum. İlyas karısını çok seviyor onun saygısını istiyordu. Belki de bu yüzden güçsüz halini Kadiça’ya gösterdi. Ama bence ve benim aşk anlayışıma çok ters bir durum. Bahsedeceğim ihanet değil, o herkesin ahlakına karşı olmalı diye düşünüyorum ve güçsüz taraftan bahsetmek istiyorum. Bir insanı cidden sevdiyseniz ve o da sizi seviyorsa her derdinizin dermanını onunla bulmalısınız. Güçsüz yönlerinizi ve anlarınızı, kimsenin bilmediği duvarlar ardındaki seni o kişi bilmeli. Buna rağmen de saygı duyabilmeli ve sevebilmeli. O güçsüz yanlarını Asel'e anlatsa eminim ki Kadiça'dan daha iyi gelecekti. Zaten bu zorlukları aşarak, o tüm duvarları indirerek sevginizi pekiştirirsiniz. Kitap da olmayan ama filmde geçen ve herkesin aşina olduğu bir söz vardır. 'Sevgi neydi? Sevgi emekti.' Bence de emektir. Emek verir ve o kişiyi bütünüyle, herkeslerden iyi tanırsanız sevgi oluşur ve emek vermeye devam edip o kişinin yoldaşı, derttaşı, sırdaşı olursanız da sevgi devam eder. Kitaptaki Asel karakteri benim için yine çok önemli bir kadın karakter oldu. 2 gün sonrasında sevmediği birisiyle evlenecek olmasına rağmen elinde kitaplarla kütüphaneden gelmiş olması da bana beni hatırlattı. Gamsızca ve bu sıkışıklıkta kitap okumak mıydı amacı? Hayır. Derdini unutmak, ruhunu dinlendirmekti. Aldattıldığını duyunca da çekip gitmesi bence çok doğru güçlü bir karardı. Ve yine bence Asel’in en doğru kararı ise İlyas’ın 2. teklifini reddedip Baytemir’le kalmasıdır. Kitabımız iki bölümden oluşuyor ‘Şoförün Öyküsü’ ve ‘Yol Bakım Ustasının Öyküsü’. Şoförümüz İlyas’ken yol bakım ustası da Baytemir’dir. Baytemir’in hayat hikayesine de değinilmiş ve beni çok etkileyen derinlikte bir yaşamdı. Baytemir ise karakteriyle ve bazı öne çıkan yanlarında beni tekrar tekrar etkilemiş, Asel’in karşısına çıktığı ve Asel’in onu tekrar seçtiğine de çok sevinmiştim. Baytemir’in öne çıkan yanlarından bahsedecek olursam. İlyas ve Asel’in oğlu olan Samet’e sevgisi beni şaşırttı. Öz oğlundan daha öte bir şekilde ve aşırı bir samimiyet ve gerçekçilik ile seviyordu. Bunu İlyas bile fark etti. Diğer yan ise bir aşkta 3. kişi olduğunu biliyor ve diğer 2 kişiye engel olmaktan korkuyordu. Tüm bencilliklerden arınmış biri olarak geldi bana. İlyas’ın hatasından öncesine, o güzel aşka gelecek olursak. Öncelikle yazarın kalemi aşkı oldukça güzel, sade, samimi ve geleneksel anlatıyor. Doğa betimlemeleri gözünüzde birer tablo oluştururken karakter arası aşkın heyecanını da yaşamaktasınız. İlyas ve Asel’in ilk karşılaşmalarının güzelliği ve sohbetleri ise eğlenceli ve romantik şekilde okuyucuya aktarmakta. ‘Ben nine falan değilim, genç bir kızım.’ ‘Genç bir kız mı? Güzel misin bari.’ … ‘Yarın yine aynı çamura saplansam yardıma gelir misiniz bana?’

Selvi Boylum Al YazmalımCengiz Aytmatov · Nora Kitap · 20179,6bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ecrin Akdoğan