Özgün Bir Konu ve Yetersiz Bir AnlatımDaha önce filmini izlemiş olduğum Benjamin Button'ın Tuhaf Hikâyesi'nin kitabına da bir şans vermek istedim. Genellikle bir kitabın önce kendisini okuyup sonra filmini izlemeyi tercih ederim fakat bu kitabı okuduktan sonra iyi ki önce filmini izlemişim dedim. Filmi yıllar önce izlemiştim ve çok net hatırlamıyorum ama kitaptan daha iyi bulduğuma eminim. Çünkü kitap akıcı olmasına rağmen olaylar dümdüz anlatılmış ve kullanılan dil kurgunun yanında çok basit kalmıştı. Bu da bence okuyucunun çabuk sıkılmasına sebebiyet veriyordu. "Şöyle oldu, bu gerçekleşti" gibi cümlelerle dolu olan bu kitap bana hiç okuma zevki vermedi. Aslında hikâye çok özgün. Yaşam sürecini olması gerekenin tam tersi bir şekilde sürdürmek zorunda kalan Benjamin Button'ın başından geçen zorluklar ve insanlarla arasındaki ilişki gerçekten çok ilginç bir hikâye oluşturuyor. Bu özgün hikâyeye uyan bir dil kullanılsaydı okuması çok daha hoş olurdu. Yani Benjamin'in kendisiyle, ailesiyle ve diğer insanlarla olan mücadelesini oldu bittiye getirmek bence bu hikâyenin en büyük eksikliğiydi. Ailesi demişken, babasının Benjamin'e yaklaşımı ve kullandığı ırkçı sözler rahatsız ediciydi. Oğlunun da Benjamin'e karşı tavrı ve üslubu hiç hoş değildi. Yaşadıkları olaylar çok tuhaf olsa bile Benjamin'e daha yumuşak davranmalarını beklerdim. Zaten dış dünya ile mücadele içerisinde olan Benjamin'in gençliği haricindeki süreçlerde ailesinin bile destek çıkmaması hikâyeyi daha da üzücü kılan etkenlerden biriydi.
Kitabın Can Yayınları baskısında Benjamin Button'ın Tuhaf Hikâyesi dışında bir hikâye daha bulunuyor. İsmi "Ey Kızıl Saçlı Büyücü!" olan bu hikâyeyi okurken de yazarın dilinin sıradan olduğunu bir kez daha düşündüm. Fakat diğer hikâyeden farklı olarak bu hikâye basit bir şekilde değil, karmakarışık anlatılmış. Olaylar arasındaki geçişi anlamakta çok zorluk çektim ve bana herhangi bir katkısı olmadı maalesef.
