Bir hocamla konuşurken bir olay için üzülmüştüm ve duygularımı ifade etmeye çalışmıştım galiba.
Neden böyle hissettiğimi bilmediğimi söyleyince olaya nazaran "o duyguları yaşaman gayet normal, kızgınlık hayal kırıklığı, hatta avazın çıktığınca hakaret, küfür.." demişti.
Durmuş ve "sondaki bana uygun değil" demiştim. Ben küfür kullanmam çünkü...
Ardından söyledikleri hep ayrı bir yer edindi içimde;
"Küfür sadece organların cümle içerisinde kullanılması değildir. Geniştir küfrün dili.
Bazen bir bakış bile küfür.."
Demişti.
Ve bana bakışlarla küfretmeyi, duruşla hakaret etmeyi öğretmişti belki de...🍁
Iste bahsettiği asil yöntemler böyle olsa gerek. Bunlar da herkesin yapabileceği bir şey değil. Bir duruşu olan insan yapar böylesini. Farklı bakış açıları insana böyle güzel şeyler öğretiyor. :)